What our users say
Jeśli teologia korzystała zawsze z pomocy filozofii, to dziś filozofia ta musi stać się antropologiczna, to znaczy musi szukać w zasadniczych strukturach ludzkiej egzystencji wymiarów transcendentalnych, które składają się na podstawową zdolność człowieka do bycia wezwanym przez chrześcijańskie orędzie, aby podjąć je jako zbawcze, to znaczy jako odpowiedź całkowitej bezinteresowności na zasadnicze pytania ludzkiego życia.
Dlaczego w ogóle pojawia się pytanie o Boga, skąd pochodzi w człowieku myśl o Bogu, jakie są ostateczne źródła idei Boga? Jak wyjaśnić obecność pojęcia Boga w myśli ludzkiej, w ludzkiej kulturze, skoro Boga nikt nigdy nie widział? Jak wytłumaczyć fakt, że Bóg, który nie jest dany człowiekowi w poznaniu bezpośrednim (w doświadczeniu) jest trwale obecny w myśli ludzkiej i w ludzkiej kulturze? Jest On obecny nawet dziś po wielkich rewolucjach i po wielkich negacjach XX wieku.
Jest rzeczą niewątpliwą, że filozofia stanowi najstarszą gałąź wiedzy. Był taki okres w historii, w którym jeden człowiek mógł ogarnąć całokształt wiedzy. Żył też taki człowiek, który – jedyny chyba pośród ludzi – znał tyle, ile nauka znać pozwalała. Sprawił to nie tyle jego geniusz (chociaż wyjątkowego geniuszu nikt Arystotelesowi – bo o nim jest mowa – nie odmawia), ile raczej stan ówczesnej nauki, która stawiała dopiero pierwsze kroki i opanowywała pobieżnie podstawowe prawa dotyczące zasadniczych dziedzin rzeczywistości. Nauką wówczas była tylko filozofia.
Rozmaitość koncepcji filozofii okazuje, jak trudno podać jedną jej adekwatną definicję treściową. Zasadniczo bowiem różnie określano przedmiot, cel i metodę filozofii, której pojęcie samo jest przecież przedmiotem poznania filozoficznego i wymyka się filozoficznie neutralnej definicji. Najogólniej mówiąc, filozofia (gr. philein – kochać i sophia – mądrość, a więc umiłowanie mądrości) jest dziedziną dociekań nad najgłębszą racją, strukturą i sensem rzeczywistości oraz ostatecznymi warunkami wartościowego poznania lub naczelną zasadą postępowania. Istotną charakterystykę filozofii można uzyskać nie jako wypadkową różnych ujęć, lecz wskazując na stanowiska, jakie zajmowano w sprawie stosunku filozofii do innych typów wiedzy, wielości i jedności filozofii tudzież jej funkcji w kulturze.